အေဆာင္အေၾကာင္းေတြခ်ည္းဘဲေၿပာေနရတာ၊ ဖတ္ေနရတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့မသိ၊ ေရးေနတဲ့သူကေတာ့၊ အိပ္ေတာင္အိပ္ခ်င္လာဘီ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြအေၾကာင္းဘဲေၿပာေတာ့မယ့္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ၊ ေက်ာ္ေဌး ၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။ တေယာက္ကေတာ့၊ သာစည္ၿမိဳ႔က၊ လာတဲ့ေက်ာ္ေဌးဆိုေတာ့၊ သူ႔ကို၊ သာစည္ေက်ာ္ေဌးလို႔ေခၚပါတယ္။ တေယာက္က၊ စကိုင္း က လာတဲ့ေက်ာ္ေဌးဆိုေတာ့၊ သူ႕ကို၊ စကိုင္း ေက်ာ္ေဌးလို႔ေခၚၾကတယ္။ သူတို႔မွာ တၿခားနာမည္ေတြလည္းရွိပါတယ္။ သာစည္ေက်ာ္ေဌးကိုက်ေတာ့၊ ေရခဲစိမ္ေက်ာ္ေဌးဆုိပီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနာက္ပီးေခၚၾကပါတယ္။ တကယ္ေရခဲစိမ္ခဲ့ရတဲ့အၿဖစ္မ်ားရွိေနလို႔လား--------။ သိခ်င္ရင္၊ ဘေလာ့ဂါ ကိုေန ဆီကိုအီးေမးလ္နဲ႔လွမ္းေမးႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးတၿဖစ္လဲ၊ ဦးေက်ာ္ေဌး၊ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာ၊ MSc တက္ေနပါေလရဲ့။ သူ႔အေၾကာင္းေရးေတာ့၊ ေက်ာင္းတုန္းကအေၾကာင္းေလး၊ သြားသတိရမိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးတုန္းက၊ ရန္ကုန္သူတေယာက္ကို၊ ၾကိဳက္မိပါေရာ။ လူငယ္တုိ႔ဘာ၀ေပါ့။ ဒါေပမယ့္၊ ရည္းစားစကားက်ေတာ့၊ မေၿပာ၀ံ့ဘူး။ ဒါနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ ေမာင္ဖိုးခြ်န္(ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စု)၊ က၊ ရည္းစားစကားသြားေၿပာဖို႔၊ ေၿမွာက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲလိုလဲေၿမွာက္ေပးေရာ၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌး၊ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ၊ ရည္းစားစကားသြားေၿပာမယ္ဆိုပီး၊ ရန္ကုန္သူရွိရာ၊ ေငြေတာင္ေဆာင္ကို၊ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ တေယာက္တည္း၊ ရည္းစားစကားမေၿပာရဲလို႔တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုသန္းေအာင္ကို၊ အေဖာ္ေခၚသြားပါတယ္။ ကိုသန္းေအာင္လည္း၊ သူမွ မလိုက္ရင္၊ ငိုေတာ့မယ့္အတိုင္း၊ (အခ်စ္ေရာဂါတက္ေနတဲ့)၊ ၿဖစ္ေနတဲ့၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးကို မၾကည့္ရက္တာနဲ႔ဘဲ၊ အေဖာ္လုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေငြေတာင္ေဆာင္လည္းေရာက္ေရာ၊ အေဆာင္သူ၊ မေရႊထားကိုေတြ႔ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ အေဆာင္က၊ အေဒၚၾကီးတေယာက္ကို၊ေၿပာလိုက္ေတာ့၊ အေဒၚၾကီးလည္းသြားေခၚေပးရွာပါတယ္။ အဲ---အေဆာင္သူ၊ မေရႊထားကလည္း၊ တေယာက္တည္းမေတြ႔ရဲလို႔တဲ့၊ အေဖာ္တေယာက္ေခၚပီး၊ အေဆာင္ေပၚက ဆင္းခ် လာတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးလိုဘဲ၊ ၂ ေယာက္။ ကာယကံရွင္က ၂ ေယာက္ နဲ႔ အေဖာ္၂ ေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းေပါ့။ ေကာင္မေလးက၊ ထြက္ေတြ႔ေပမယ့္၊ ေက်ာ္ေဌးက၊ အရွိန္ယူေနတာနဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔စကားမေၿပာၿဖစ္ဘူး။ အေဖာ္လိုက္သြားတဲ့ကိုသန္းေအာင္က၊ အတင္းတြန္းေတာ့မွ၊ ေက်ာ္ေဌးလည္း ရဲေဆးတင္ပီး၊ ေကာင္မေလးကို၊ ရည္းစားစကားေၿပာပါေလေရာ။ မေၿပာေတာ့လည္း၊ မေၿပာ၊ ေၿပာေတာ့လည္း၊ အဟုတ္ဆိုသလို၊ ေကာင္မေလးကို၊ ေၿပာလိုက္တာက၊ သာစည္----ေလသံနဲ႔ေလ။
မ-----၊ က်ဳပ္----- ခင္ဗ်ားကို၊ ရွစ္တယ္ဗ်ာ-----တဲ့။ ေကာင္းၾကပါေလေရာ။ ခ်စ္နဲ႔ ရွစ္ကို ပီပီၿပင္ၿပင္မေၿပာတတ္။ ရည္းစားစကားနားေထာင္ရတဲ့ေကာင္မေလးက၊ ဖီလင္ေတြမလာဘဲ၊ အဲဒီေကာင္မေလးေရာ၊ ေကာင္မေလးေခၚလာတဲ့အေဖာ္ေရာ၊ ကိုသန္းေအာင္ကေရာ၊ ၀ိုင္းပီးရီၾကလို႔၊ ရည္းစားစကားေၿပာတာ၊ အထ မေၿမာက္ဘူးၿဖစ္သြားတယ္။ ေၾသာ္---ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ။ အခုေတာ့လည္း၊ သူငယ္ခ်င္း ၊ မန္ေနဂ်ာၾကီး၊ ဦးေက်ာ္ေဌးၿဖစ္ေနပီေလ။ သူ႔အေၾကာင္းက စာေရးဆရာ ေမာင္စိန္၀င္းေၿပာသလို၊
ၿပန္မေၿပာခ်င္တဲ့၊ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔စကားေတြလို႔ဘဲေၿပာရေတာ့မွာေပါ့။ အခ်စ္သစ္ေတြ႔ေတာ့၊ အခ်စ္ေဟာင္းဆုိတာေမ့ပါေလေရာလား။ ငါးစိမ္းၿမင္ငါးကင္ပစ္။ ေခ်ာင္းကုိပစ္လို႔၊ ၿမစ္ကိုရွာဆိုသလို၊ အခုေတာ့၊ ဦးေက်ာ္ေဌး၊ အခ်စ္ၿမစ္အသစ္တစင္းထဲမွာ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးစီး၀င္ေနပီေလ။(ဟုိေကာင္၊ ေနမ်ဳိးေအာင္--တေကာင္၊ သူ႔အေၾကာင္းသူမေရးဘဲ၊ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြၾကီးဘဲေရးေနတယ္လို႔မ်ား၊ ဒီအေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းဖတ္ပီး၊ ေၿပာေနမလား။)
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ၊ သတိရလို႔ခ်ေရးမိတာပါ။ ေက်ာင္းမွာအတူရွိေနခဲ့တုန္္းကေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္း၊ စၾကေနာက္ၾကနဲ႔။ ေက်ာင္းပီးသြားလို႔၊ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ၾကာခဲ့ပီဆိုေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ တႏွစ္တခါေလာက္ ၿပန္ဆံုခ်င္ပါတယ္။ ဘာေတြလုပ္ေနၾကလဲဆိုတာေၿပာရင္းဆိုရင္းေလ။ ကိုယ့္အေၾကာင္းေရးဖို႔၊ အလွည့္ေရာက္ရင္လည္း၊ ေရးမွာေပါ့။ လာမယ္------ၾကာမယ္ေလ။
ဆက္ပါဦးမယ္------
Sunday, December 2, 2007
Subscribe to:
Posts (Atom)
