Sunday, December 2, 2007

တခါတုန္းက-------ေရဆင္းမွာ(၇)

အေဆာင္အေၾကာင္းေတြခ်ည္းဘဲေၿပာေနရတာ၊ ဖတ္ေနရတဲ့သူေတြအတြက္ေတာ့မသိ၊ ေရးေနတဲ့သူကေတာ့၊ အိပ္ေတာင္အိပ္ခ်င္လာဘီ။ သူငယ္ခ်င္း ေတြအေၾကာင္းဘဲေၿပာေတာ့မယ့္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြထဲမွာ၊ ေက်ာ္ေဌး ၂ ေယာက္ရွိပါတယ္။ တေယာက္ကေတာ့၊ သာစည္ၿမိဳ႔က၊ လာတဲ့ေက်ာ္ေဌးဆိုေတာ့၊ သူ႔ကို၊ သာစည္ေက်ာ္ေဌးလို႔ေခၚပါတယ္။ တေယာက္က၊ စကိုင္း က လာတဲ့ေက်ာ္ေဌးဆိုေတာ့၊ သူ႕ကို၊ စကိုင္း ေက်ာ္ေဌးလို႔ေခၚၾကတယ္။ သူတို႔မွာ တၿခားနာမည္ေတြလည္းရွိပါတယ္။ သာစည္ေက်ာ္ေဌးကိုက်ေတာ့၊ ေရခဲစိမ္ေက်ာ္ေဌးဆုိပီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြက စေနာက္ပီးေခၚၾကပါတယ္။ တကယ္ေရခဲစိမ္ခဲ့ရတဲ့အၿဖစ္မ်ားရွိေနလို႔လား--------။ သိခ်င္ရင္၊ ဘေလာ့ဂါ ကိုေန ဆီကိုအီးေမးလ္နဲ႔လွမ္းေမးႏိုင္ပါတယ္။ အခုေတာ့၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးတၿဖစ္လဲ၊ ဦးေက်ာ္ေဌး၊ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာ၊ MSc တက္ေနပါေလရဲ့။ သူ႔အေၾကာင္းေရးေတာ့၊ ေက်ာင္းတုန္းကအေၾကာင္းေလး၊ သြားသတိရမိပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးတုန္းက၊ ရန္ကုန္သူတေယာက္ကို၊ ၾကိဳက္မိပါေရာ။ လူငယ္တုိ႔ဘာ၀ေပါ့။ ဒါေပမယ့္၊ ရည္းစားစကားက်ေတာ့၊ မေၿပာ၀ံ့ဘူး။ ဒါနဲ႔သူငယ္ခ်င္းေကာင္း၊ ေမာင္ဖိုးခြ်န္(ကြ်န္ေတာ္တို႔အုပ္စု)၊ က၊ ရည္းစားစကားသြားေၿပာဖို႔၊ ေၿမွာက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ အဲလိုလဲေၿမွာက္ေပးေရာ၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌး၊ ဘာေၿပာေကာင္းမလဲ၊ ရည္းစားစကားသြားေၿပာမယ္ဆိုပီး၊ ရန္ကုန္သူရွိရာ၊ ေငြေတာင္ေဆာင္ကို၊ သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ တေယာက္တည္း၊ ရည္းစားစကားမေၿပာရဲလို႔တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔၊ သူငယ္ခ်င္း၊ ကိုသန္းေအာင္ကို၊ အေဖာ္ေခၚသြားပါတယ္။ ကိုသန္းေအာင္လည္း၊ သူမွ မလိုက္ရင္၊ ငိုေတာ့မယ့္အတိုင္း၊ (အခ်စ္ေရာဂါတက္ေနတဲ့)၊ ၿဖစ္ေနတဲ့၊ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးကို မၾကည့္ရက္တာနဲ႔ဘဲ၊ အေဖာ္လုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။
ေငြေတာင္ေဆာင္လည္းေရာက္ေရာ၊ အေဆာင္သူ၊ မေရႊထားကိုေတြ႔ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း၊ အေဆာင္က၊ အေဒၚၾကီးတေယာက္ကို၊ေၿပာလိုက္ေတာ့၊ အေဒၚၾကီးလည္းသြားေခၚေပးရွာပါတယ္။ အဲ---အေဆာင္သူ၊ မေရႊထားကလည္း၊ တေယာက္တည္းမေတြ႔ရဲလို႔တဲ့၊ အေဖာ္တေယာက္ေခၚပီး၊ အေဆာင္ေပၚက ဆင္းခ် လာတယ္။ ေမာင္ေက်ာ္ေဌးလိုဘဲ၊ ၂ ေယာက္။ ကာယကံရွင္က ၂ ေယာက္ နဲ႔ အေဖာ္၂ ေယာက္ေပါ့ဗ်ာ။ ပြဲၾကီးပြဲေကာင္းေပါ့။ ေကာင္မေလးက၊ ထြက္ေတြ႔ေပမယ့္၊ ေက်ာ္ေဌးက၊ အရွိန္ယူေနတာနဲ႔၊ ေတာ္ေတာ္နဲ႔စကားမေၿပာၿဖစ္ဘူး။ အေဖာ္လိုက္သြားတဲ့ကိုသန္းေအာင္က၊ အတင္းတြန္းေတာ့မွ၊ ေက်ာ္ေဌးလည္း ရဲေဆးတင္ပီး၊ ေကာင္မေလးကို၊ ရည္းစားစကားေၿပာပါေလေရာ။ မေၿပာေတာ့လည္း၊ မေၿပာ၊ ေၿပာေတာ့လည္း၊ အဟုတ္ဆိုသလို၊ ေကာင္မေလးကို၊ ေၿပာလိုက္တာက၊ သာစည္----ေလသံနဲ႔ေလ။
မ-----၊ က်ဳပ္----- ခင္ဗ်ားကို၊ ရွစ္တယ္ဗ်ာ-----တဲ့။ ေကာင္းၾကပါေလေရာ။ ခ်စ္နဲ႔ ရွစ္ကို ပီပီၿပင္ၿပင္မေၿပာတတ္။ ရည္းစားစကားနားေထာင္ရတဲ့ေကာင္မေလးက၊ ဖီလင္ေတြမလာဘဲ၊ အဲဒီေကာင္မေလးေရာ၊ ေကာင္မေလးေခၚလာတဲ့အေဖာ္ေရာ၊ ကိုသန္းေအာင္ကေရာ၊ ၀ိုင္းပီးရီၾကလို႔၊ ရည္းစားစကားေၿပာတာ၊ အထ မေၿမာက္ဘူးၿဖစ္သြားတယ္။ ေၾသာ္---ၿဖစ္မွၿဖစ္ရေလ။ အခုေတာ့လည္း၊ သူငယ္ခ်င္း ၊ မန္ေနဂ်ာၾကီး၊ ဦးေက်ာ္ေဌးၿဖစ္ေနပီေလ။ သူ႔အေၾကာင္းက စာေရးဆရာ ေမာင္စိန္၀င္းေၿပာသလို၊
ၿပန္မေၿပာခ်င္တဲ့၊ သံေယာဇဥ္ဖြဲ႔စကားေတြလို႔ဘဲေၿပာရေတာ့မွာေပါ့။ အခ်စ္သစ္ေတြ႔ေတာ့၊ အခ်စ္ေဟာင္းဆုိတာေမ့ပါေလေရာလား။ ငါးစိမ္းၿမင္ငါးကင္ပစ္။ ေခ်ာင္းကုိပစ္လို႔၊ ၿမစ္ကိုရွာဆိုသလို၊ အခုေတာ့၊ ဦးေက်ာ္ေဌး၊ အခ်စ္ၿမစ္အသစ္တစင္းထဲမွာ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးစီး၀င္ေနပီေလ။(ဟုိေကာင္၊ ေနမ်ဳိးေအာင္--တေကာင္၊ သူ႔အေၾကာင္းသူမေရးဘဲ၊ သူမ်ားအေၾကာင္းေတြၾကီးဘဲေရးေနတယ္လို႔မ်ား၊ ဒီအေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းဖတ္ပီး၊ ေၿပာေနမလား။)
ငယ္ငယ္တုန္းကအေၾကာင္းေတြ၊ သတိရလို႔ခ်ေရးမိတာပါ။ ေက်ာင္းမွာအတူရွိေနခဲ့တုန္္းကေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြအခ်င္းခ်င္း၊ စၾကေနာက္ၾကနဲ႔။ ေက်ာင္းပီးသြားလို႔၊ ၁၀ႏွစ္ေလာက္ၾကာခဲ့ပီဆိုေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ တႏွစ္တခါေလာက္ ၿပန္ဆံုခ်င္ပါတယ္။ ဘာေတြလုပ္ေနၾကလဲဆိုတာေၿပာရင္းဆိုရင္းေလ။ ကိုယ့္အေၾကာင္းေရးဖို႔၊ အလွည့္ေရာက္ရင္လည္း၊ ေရးမွာေပါ့။ လာမယ္------ၾကာမယ္ေလ။
ဆက္ပါဦးမယ္------



Saturday, December 1, 2007

တခါတုန္းက--------ေရဆင္းမွာ(၆)

ကြ်န္ေတာ္တို႔ တတိယႏွစ္မွာသစ္ဆံုေဆာင္ အေဆာင္ မွဴးအေန နဲ႔ ဆရာဦးေအာင္ဆန္းေရာက္လာပါတယ္။ ဆရာက၊ ကင္းတားေဆာင္အေဆာင္မွဴးၿဖစ္ပီး၊ သစ္ဆံုေဆာင္ကို၊ တြဲဖက္ကိုင္ရတာပါ။ သစ္ဆံုေဆာင္မွာ ၆ လၾကာအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ပါတယ္။ သစ္ဆံုေဆာင္မွာ၊ တတိယႏွစ္အတြက္ညစာစားပြဲလုပ္မယ္္ဆိုေတာ့၊ ညစာစားပြဲအတြက္၊ ပိုက္ဆံေကာက္မယ္လုိ႔၊ အီးစီေက်ာင္းသားေတြကို၊ ေၿပာပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ကေက်ာင္းသားေတြဟာ၊ ပထမႏွစ္နဲ႔ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြတုန္းက၊ ညစာစားပြဲ လုပ္ဖို႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔၊ ပိုက္ဆံေပးခဲ့စရာမလိုပါဘူး။ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြပိုက္ဆံနဲ႔၀ယ္ထားတဲ့၊ ဆန္ေတြ၊အၿမဲလိုလိုပိုပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပိုတယ္ဆိုတာ၊ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ေတြမွာတုန္းက၊ ဆရာဦးေအာင္ၾကည္က၊ ေက်ာင္းသားအားလံုးကို၊ ထုတ္ၿပန္ေပးပါတယ္။ တတိယႏွစ္ေရာက္ခါက်မွ၊ ညစာစားပြဲအတြက္၊ ေက်ာင္းသားေတြပိုက္ဆံေပးရမယ္ဆိုေတာ့၊ ေက်ာင္းသားေတြက၊ ပိုတဲ့ဆန္ေတြကိုေရာင္းပီး၊ ညစာစားပြဲလုပ္ေပးပါလို႔ေတာင္းဆိုၾကေတာ့၊ ဆရာက၊ ခြင့္ၿပဳပါတယ္။ ဒါနဲ႔ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း၊ ညစာစားပြဲလုပ္ၿဖစ္သြားတယ္ဆိုပါေတာ့။
ညစာစားပြဲတပြဲၿဖစ္ေၿမာက္ဖို႔ဆိုတာ၊ လြယ္ကူတဲ့အရာမဟုတ္ဘူးဆိုတာ၊ လုပ္ဘူးသူတိုင္းသိပါလိမ့္မယ္။ အခမ္းအနားၿပင္ဆင္တာ၊ ေဖ်ာ္ေၿဖေရးစင္ၿပင္ဆင္တာ၊ သီခ်င္းဆိုမယ့္သူေတြအတြက္၊ တီး၀ုိင္းအဖြဲ႔ေတြငွားတာ၊ စားပြဲေတြ၊ ထိုင္ခံုေတြ၊ စားပြဲခင္းေတြ၊ ငွားတာ၊ ဖိတ္စာေတြၿပင္ဆင္တာ၊ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ေလ၊ ဆပ္ေကာ္မတီေတြဖြဲ႔႔ပီး၊ လုပ္ရတာပါ။ ဒီလိုလုပ္တာေတြအစစအဆင္ေၿပဖို႔၊ အေဆာင္အတြင္း ေရးမွဴး နဲ႔ အီးစီအဖြဲ႔က၊ အနီးကပ္၊ ေစာင့္ၾကည့္ေပးပီး၊ ေက်ာင္းသားေတြမလုပ္ႏိုင္တဲ့ဟာ၊ လိုအပ္တာေတြကို၊ အေဆာင္မွဴးဆရာဆီကို၊ ေၿပာဆို၊ အေဆာင္မွဴးက၊ ၿဖည့္စြက္ေပးပါတယ္။ ဒီလိုအဖက္ဖက္ၿပည့္စံုေအာင္၊ ေက်ာင္းသားေတြ၀ိုင္း၀န္းပီး၊ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ၾကားက၊ အဲဒီႏွစ္ညစာစားပြဲမွာ၊ လိုအပ္ခ်က္တခုၿဖစ္လာပါတယ္။ ဒါကို၊ အေဆာင္အတြင္းေရးမွဴးနဲ႔ အီးစီအဖြဲ႔လည္းသတိမထားမိခဲ့ပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့၊ ေဖ်ာ္ေၿဖေရးစင္ေဆာက္ပီးေတာ့၊ စင္ေပၚကိုတက္တဲ့၊ ေလွကားမလုပ္ခဲ့မိတာပါ။ အဲလို စင္ေပၚတက္မယ့္ေလွကားမရွိတာ ကို ဘယ္ေတာ့မွ သတိထားမိလည္းဆိုေတာ့၊ ပါေမာက္ခခ်ဳပ္မိန္႔ ခြန္းေၿပာေတာ့မယ္၊ စင္နားကိုေရာက္သြားမွ၊ ဟာ၊ စင္ေပၚတက္မယ့္ေလွကားလည္းမရွိဘူးဆိုဘူး၊ အဲဒီေဖ်ာ္ေၿဖေရးစင္နားက၊ ေက်ာင္းသားတေယာက္ရဲ့အခန္းထဲကေန၊ ကုတင္တလံုးထုတ္ပီး၊ စင္ေပၚကိုတက္ခိုင္းလိုက္ရပါတယ္။ လံုး၀မ်က္ႏွာပ်က္စရာၿဖစ္သြားပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကပါေမာက္ခခ်ဳပ္က၊ ဆရာၾကီးဦးတင္ႏိုင္ပါ။ ဒါေပမယ့္၊ ဆရာၾကီးကလည္း၊ ေက်ာင္းသားေတြအလုပ္မ်ားပီးေမ့ေနတတ္တာေတြကို၊ ဟာသေႏွာပီး၊ ေနာက္မၿဖစ္ေအာင္၊ ဂရုစိုက္လုပ္ကိုင္ဖို႔၊ ေၿပာဆိုဆံုးမသြားပါတယ္။ ဒါေလးက၊ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာၿဖစ္ခဲ့တဲ့အေသးအဖြဲေလးလို႔ ဆိုေပမယ့္၊ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့၊ ကိုယ္တိုင္လုပ္ခဲ့သူတေယာက္အေနနဲ႔ မေမ့ႏိုင္စရာ၊ အေတြ႔အၾကံဳ သင္ခန္းစာတခုရခဲ့ပါတယ္။ ဘာေတြကိုဘယ္ေလာက္ဘဲေကာင္းေအာင္လုပ္လုပ္၊ တေနရာရာမွာ၊ အားနည္းသြားရင္၊ အမွားဆိုတာၿဖစ္လာတတ္ပါတယ္။ အမွားဆိုတာလူေတြနဲ႔ကင္းႏိုင္တဲ့အရာ မွမဟုတ္တာလို႔ ေၿပာေကာင္းေၿပာႏိုင္ပါတယ္။ အမွားလုပ္မိမွ၊ အမွန္သိလာမယ္လို႔ ေၿပာတဲ့သူေတြလည္း၊ ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ အဲဒီအမွားက၊ ၿပင္လို႔ရတဲ့အမွား၊ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္ကို၊ ရုိက္ခတ္မွဳ နည္းတဲ့ အမွားဆိုရင္ ၿပသာနာ မဟုတ္ေပမယ့္၊ ပတ္၀န္းက်င္ကိုရုိက္ခတ္မွဳအားၾကီးတဲ့ အမွားမ်ဳိးလုပ္ခဲ့မိရင္၊ တသက္ လံုးေနာင္တရလို႔ ဆံုးေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိေနတဲ့၊ လူၾကီးေတြေၿပာေနက်စကားတခြန္းသတိရမိပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ၿဖစ္ဖို႔၊ ေနာက္လုိက္ေကာင္းၿဖစ္ရမယ္တဲ့။ ဒီစကားက၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ အရာရွိေတြ၊ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးေတြ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြၿဖစ္သြားေတာ့မွ၊ ေၿပာတဲ့စကားၿဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ အမိန္႔ဆန္တဲ့စကားပါ။
ဒီစကားေလးကို၊ ကြ်န္ေတာ္နည္းနည္းၿဖည့္စြက္ခ်င္ပါတယ္။ ဘာၾကီး၊ ညာၾကီး၊ လာၿပီး---လာၿပီး၊ ၿဖီးတတ္တဲ့၊ လူၾကီးဆိုတဲ့ အရြယ္မေရာက္ခင္၊ ေၿပာခ်င္တာပါ။ ဒီလိုပါ။
ေအာက္လက္ငယ္သားေတြခ်စ္ခင္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတေယာက္ၿဖစ္ဖို႔၊ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြ ရဲ့ စကားေတြကို တေလးတစားနားေထာင္ဆံုးၿဖတ္ပါလို႔။ ေတာင္းဆိုခ်က္တခုပါ။
လူငယ္ေတြ၊ မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြဟာ၊ အေတြ႔အၾကံဳနည္းၾကတာမွန္ေပမယ့္၊ ပညာရပ္နယ္ပယ္တမ်ဳိးဆီမွာ၊ ထူးခြ်န္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႔အမွားေတြကလည္း၊ လူငယ္ေတြ အၾကံၿပဳတာေတြ ေသခ်ာနားေထာင္ ဂရုတစိုက္ လုပ္ေဆာင္ေပး မယ္ဆိုရင္၊ ေကာင္းတာေတြလည္းၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ရင္ထဲမွာရွိေနဆဲၿဖစ္တဲ့ ဟိုတုန္းကအေၾကာင္းေလးေတြပါ။
ဆက္ပါဦးမယ္----

Thursday, October 18, 2007

တခါတုန္းက---------ေရဆင္းမွာ (၅)

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရဆင္းစိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္ ရဲ့ လွဳပ္ရွားမွဳေတြထဲမွာ၊ ေမ့ထားလို႔မရတာ၊ တခုရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့၊ လစဥ္ ဥပုသ္ေန႔ေတြမွာ၊ အေဆာင္ေတြမွာ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဆိုပြဲေတြပါ္။ အဲဒီဓမၼစၾက္ာရြတ္ဆိုပြဲကို၊ မသြားမေနရ၊ မတက္မေနရ မသတ္မွတ္ထားပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြ၊ မိမိတို႔ စိတ္ပါရင္သြားလို႔ရပါတယ္။ တၿခားဘာသာ၀င္ေတြၿဖစ္တဲ့၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ့ အစီအစဥ္ေလးေတြလည္းရွိပါေသးတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္မွာ၊ အေဆာင္ ၈ ေဆာင္ရွိပါတယ္။ အေဆာင္နာမည္ေတြက၊ ေအာင္ပင္လယ္၊ သစ္ဆံု၊ လင္းဇင္း၊ ကင္းတားေဆာင္ေတြပါ။ ဒီအေဆာင္၄ေဆာင္က၊ ေယာက်ာ္းေလးေဆာင္ေတြပါ။ ၿမနႏၵာ၊ ေရန႔ံသာ၊ န၀င္း၊ ေငြေတာင္ေဆာင္ေတြကေတာ့၊ မိန္းကေလးေဆာင္ေတြပါ။ ဒီအေဆာင္ေတြမွာ၊ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဆိုပြဲေတြ၊ အလွည့္က်လုပ္ပါတယ္။ အဲလိုလုပ္တဲ့အခါ၊ က်န္တဲ့အေဆာင္က၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူေတြ သြားပီး၊ ရြတ္ဖတ္လို႔ၾကပါတယ္။ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဆိုပြဲေတြပီးရင္၊ အဲဒီအလွည့္က်တဲ့ အေဆာင္က၊ စားစရာ၊ ေသာက္စရာေတြလည္းေကြ်းပါေသးတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေနခဲ့တဲ့ သစ္ဆံုေဆာင္မွာ၊ ထူးၿခားခ်က္တခုရွိပါတယ္။ အဲဒါဘာလဲဆိုေတာ့၊ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဆိုပြဲမွာ၊ အေဆာင္က၊ ဘုရားအတြက္ရည္စူးပီး၊ သစ္သီးတို႔၊ မုန္႔တို႔ ကပ္ပါတယ္။ အဲလို၊ ဘုရားအတြက္၊ ရည္စူးပီးကပ္ထားတဲ့၊ မုန္႔တို႔၊ သစ္သီးတို႔ကို၊ ဓမၼစၾက္ာရြတ္ဆိုပြဲလည္းအပီး၊ တၿခားအေဆာင္က၊ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသားေတြလည္းၿပန္ပီလည္းဆိုေရာ၊ အဲဒီကပ္ထားတဲ့မုန္႔ေတြ၊ သစ္သီးေတြကို၊ ေဟး------ဆိုပီး၊ လုၾကတာပါ။ ဘယ္ေက်ာင္းသားက၊ စလိုက္လဲမသိဘူး။ အဲဒါအစဥ္အလာၾကီးလိုၿဖစ္ပီး၊ လုပ္ေလ့ရွိပါတယ္။ တၿခားအေဆာင္ေတြမွာ၊ အဲလိုလံုး၀မလုပ္ပါဘူး။ ဘရားအတြက္လွဴထားတဲ့မုန္႔ကို၊ အဲဒီအလွဴရွင္ဘဲ၊ ၿပန္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္တခုတည္းမွာဘဲ၊ အဲလိုၿဖစ္တာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း၊ ေက်ာင္းပီးသြားေရာ၊ အဲဒီအစဥ္အလာၾကီးက်န္မေနခဲ့ပါဘူး။ အဲလိုလုပ္တာကို၊ ဘယ္ေက်ာင္းသားကမွလည္း၊ မေကာင္းဘူးမေၿပာခဲ့ပါ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔၊ သစ္ဆံုေဆာင္မွာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေက်ာင္းတက္ေနတဲ့ကာအတြင္းမွာ၊ အေဆာင္မွဴး ၃ ေယာက္ေၿပာင္းပါတယ္။ ပထမဆံုးအေဆာင္မွဴးက၊ တခါတုန္းက-------ေရဆင္းမွာ(၁) မွာ၊ ေၿပာခဲ့တဲ့၊ ဆရာဦးေအာင္ၾကည္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဘ၀က၊ ဆရာက၊ ၾသစေတ်းလ်ႏိုင္ငံ၊ Queensland တကၠသိုလ္က၊ MSc ဘြဲ႔ရပီးပါပီ။ သစ္ဆံုေဆာင္မွာ၊ အေဆာင္မွဴး ၂ ႏွစ္လုပ္ခဲ့ပီး၊ (ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဒုတိယႏွစ္ေက်ာင္းသားဘ၀) ေနာက္တႏွစ္ေလာက္မွာ၊ NewZealand ႏိုင္ငံ၊ Massey University မွာ၊ ပညာေတာ္သင္အေနနဲ႔ ပါရဂူဘြဲ႔၊ သြားေရာက္တက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ဆရာဟာ၊ Entomology ဌာနမွာ၊ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပီး၊ အခုေတာ့၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္၊ ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္ၿဖစ္ေနပါပီ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ႔ၾကံဳခဲ့တဲ့ အေဆာင္မွဴးေတြထဲမွာေတာ့၊ ဆရာက၊ ၿပတ္သားတိက်ပီး၊ EC အဖြဲ႔နဲ႔ေက်ာင္းသားေတြရဲ့လိုအပ္ခ်က္ေတြကို၊ အၿမဲၿဖည့္ဆည္းေပးဖို႔၊ ၾကိဳးစားေနခဲ့တဲ့ဆရာပါ။ အေဆာင္ရဲ့၊ ေငြေရးေၾကးေရး၊ စားေရးေသာက္ေရးေတြကအစ၊ ေက်ာင္းသားေတြကိုယ္တိုင္၊ ပါ၀င္ခြင့္ရေအာင္ လုုပ္ေဆာင္ေပးခဲ့တာပါ။ ဆရာအေဆာင္မွဴးအၿဖစ္က၊ ထြက္သြားေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ၊ ဆရာ့အိမ္ကိုိ၊ အၿမဲလိုဘဲ၊ ေရာက္ၿဖစ္ၾကပါတယ္။ တတိယႏွစ္မွာေတာ့၊ အေဆာင္မွဴးအသစ္ၿဖစ္တဲ့၊ ကင္းတားေဆာင္အေဆာင္မွဴး၊ ဆရာဦးေအာင္ဆန္းေရာက္လာပါတယ္။
ဆက္ပါဦးမယ္------

Tuesday, October 9, 2007

Burma vs Myanmar


ေန။ Burma vs Myanmar ဘယ္လိုကြာၿခားသလဲ၊ ဘယ္ကေန ဆင္းသက္လာသလဲ၊ ဆိုတာ ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ဗ်ာ။

ေအာင္။ ဘာလို႔ေဆြးေႏြးခ်င္တာလဲ။

ေန။ ဒီလိုပါ။ ၿမန္မာလူမ်ဳိးတေယာက္၊ ႏိုင္ငံၿခားေရာက္ပီဆိုရင္၊ အမ်ားဆံုးေမးခံရတဲ့ေမးခြန္းက ဘာလဲ။ မင္းတို႔ႏိုင္ငံကို၊ Burma လို႔ေခၚရမွာလား၊ Myanmar လို႔ေခၚရမွာလားလို႔ေမးခံရတယ္မို႔လား။
ေနာက္တခုက၊ အခုတေလာ၊ ၿမန္မာသတင္းေတြ ႏိုင္ငံတကာမီဒီယာေတြမွာ အမ်ားၾကီးေဖာ္ၿပခံေနရတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္မွာ၊ တခ်ဳိ႕ကက်ေတာ့၊ Burma လို႔သံုးၿပီး၊ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့၊ Myanmar လို႔သံုးေနၾကတယ္။ ဒီေတာ့၊
သိထားရင္ေကာင္းမယ္ထင္လို႔ပါ။ ကိုမ်ဳိးကေကာ၊ ဘယ္လို ထင္လဲ။

ေအာင္။ ဘားမားဆိုတာ၊ အဂၤလိပ္လူမ်ဳိးေတြေပးခဲ့တဲ့နာမည္မို႔လို႔၊ အခုလက္ရွိၿမန္မာအစိုးရ က၊ မသံုးခ်င္ေတာ့လို႔ေၿပာင္းလိုက္တာလို႔သိထားတာ။

ေန။ ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ ၿမန္မာဆိုတဲ့ စကားလံုးဆင္းသက္လာပံု က၊ေတာ္ေတာ္ေလးက်ယ္ၿပန့္တယ္။
မြန္စာေပေတြထဲမွာ၊ ပထမဆံုးေခၚေ၀ၚသံုးစြဲတာေတြ႔ရတယ္။ ၁၁၀၂ ခုႏွစ္မွာေပါ့။ အဲဒီတုန္းကအသံထြက္က၊ မာ-မ လို႔အသံထြက္တယ္။ ၿမန္မာစာေပထဲမွာ၊ ပထမဆံုးေတြ႕ခဲ့တဲ့ႏွစ္က၊ ၁၁၉၀ ခုႏွစ္မွာ။ မ-ရန္-မာ လို႔ေခၚသတဲ့။ အခ်ိန္ကာလ ၾကာေညာင္းလာတာနဲ႔အမွ်၊ အာသံေပ်ာက္ၿပီး၊ ၀ိုင္သံေၿပာင္းလာေတာ့၊ ၿမန္မာ
ၿဖစ္လာတယ္လို႔ဆိုၾကတယ္။

ေအာင္။ မြန္စာေပမွာဘဲ၊ အေစာဆံုုးသံုးစြဲခဲ့တာလား။

ေန။ မဟုတ္ဘူး။ဒီထက္ေစာတဲ့ဆိုရိုးစကားတခုရိွတယ္။ဒီေ၀ါဟာရဆင္းသက္လာပံုနဲ႔ပတ္သက္ ္ျပီး၊လူသိမ်ားတဲ့ေနာက္ေျပာရိုးစကားတခြန္းရိွတယ္။ျမန္မာလူမ်ိဳးအမ်ားစုကလက္ခံထားတယ္လို႔ဆိုတယ္။ျမန္မာေတြက၊ျဗဟၼာေတြက ဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတဲ့အယူအဆေပါ့။အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာဆို ျမန္မာႏိုင္ငံကို၊ဘ-ရက္-မ-ဒရ္ ဒါမွမဟုတ္၊ျဗဟၼာေတြေနတဲ့ႏိုင္ငံလို႔ အိႏိၵယသမိုင္းမွာ၊ရိွတယ္ဆိုတာကို၊ ၀ိကိေပးဒီးယား၊မွာေရးထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။

ေအာင္။ျဗဟၼာေတြကဆင္းသက္လာတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ႏိုင္ပါ့မလား၊ခင္ဗ်ားေရာ၊လက္ခံလို႔လား။

ေန။က်ြန္ေတာ္အေနနဲ႔ေတာ့၊ခိ္ုင္လံုတဲ့ အခ်က္မရိွဘူး၊ မသိဘူးဆိုရင္၊လက္ခံဖို႔ခက္လိမ့္မယ္။ ဆိုရိုးစကားတခုကို ကိုးကားျပီးလက္ခံတာဟာ၊ အၿငင္းပြားဖြယ္ၿဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ကြ်န္ေတာ္ထင္တယ္။အမ်ားစုက၊ ေရွးဘုရင္ေတြ၊ လက္ထက္ကတည္းက၊ သံုးစြဲေခၚေ၀ၚခဲ့တဲ့၊ ၿမန္မာဆိုတာကို၊ ပိုပီးၾကိဳက္ႏွစ္သက္တယ္။ ဒါေပမယ့္၊ ၁၉၃၀ ေလာက္မွာ၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို၊ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ အဂၤလိပ္ေတြက၊ ဗမာလို႔ေခၚရတာ၊ ပိုပီးသေဘာက်လို႔ အဲဒီအခ်ိန္ကတည္းက ဘားမားဆိုၿပီးၿဖစ္လာတယ္။ ဒီအေခၚအေ၀ၚက၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို၊ အဂၤလိပ္အရင္နယ္ခ်ဲ႔ခဲ့တဲ့ ေပၚတူဂီေတြ သံုးခဲ့တဲ့နာမည္ေပါ့။ ဒါကိုဘဲ၊ အဂၤလိပ္ေတြကဆက္ခံၿပီး၊ ေခၚေ၀ၚခဲ့တယ္။ အဂၤလိပ္ေတြေၿပာတာကေတာ့၊ ဗမာဆိုတဲ့စကားလံုးက၊ လူမ်ဳိးေပါင္းစံုကို ပိုၿပီးကိုယ္စားၿပဳတယ္ဆိုၿပီး၊ ေၿပာတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့၊ အဲလို မထင္ဘူး။ ၿမန္မာဘုရင္ေတြ အစဥ္အဆက္၊ သံုးစြဲလာတဲ့နာမည္ကို၊ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ေအာင္ရယ္၊ ဗမာလူမ်ဳိးေတြနဲ႔၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြကို၊ ေနာင္တခ်ိန္မွာ ခဲြၿခားလိုတဲ့၊ စိတ္ေတြေၾကာင့္၊ ဒီနာမည္ကို၊ ေခၚခဲ့တယ္ထင္တာဘဲ။ ဒါေပမယ့္၊ ဒီထင္ၿမင္ခ်က္ကိုေတာ့၊ ၿမန္မာ့သမိုင္းကို၊ ေကာင္းေကာင္းႏွံ႕စပ္တဲ့၊ သမိုင္းပညာရွင္ေတြ၊ ကိုေမးၿမန္းၿပီး၊
အတည္ယူသင့္တယ္။

ေအာင္။ အဂၤလိပ္ေတြဘဲ၊ ဘားမားဆိုတာသံုးစြဲခဲ့တာလား။

ေန။ အဂၤလိပ္က၊ ဘားမားလို႔အသံထြက္တယ္။ ဂ်ပန္က၊ နယ္သာလန္စကားကို ကိုးကားၿပီး၊ ဘိရုမာဆိုတဲ့အသံထြက္တယ္တဲ့။ ဂ်ပန္မွာ ဟုိးအရင္တုန္းကလူေတြက၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို၊ ဘိရုမာလို႔ အသိမ်ားၾကၿပီး၊ အခုေနာက္ပိုင္းလူငယ္ေတြက၊ ၿမန္မာလို႔သိၾကတယ္။ ေနာက္၊ တရုတ္စာေပမွာ၊ ၿမန္မာကို၊ ေရွးေရွးတုန္းက၊ မီယန္လို႔ေခၚတယ္။ အခုေတာ့၊ မီ-ယန္-တင့္ လို႔ေခၚတယ္။ တရုတ္သူငယ္ခ်င္းေတြေၿပာတာေပါ့ေနာ္။

ေအာင္။ လြတ္လပ္ေရးမရခင္က၊ ေခၚေ၀ၚသံုးစဲြခဲ့တာေတာ့၊ သိပါၿပီ၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေတာ့၊ ဘားမားဆိုတာကိုဘဲ ဆက္ပီးသံုးစြဲခဲ့တာလား။

ေန။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးခ်ိန္မွာၿမန္မာႏိုင္ငံကို၊ ကိုလိုနီေတြသံုးခဲ့တဲ့ ဘားမားဆိုတာဘဲ ဆက္ၿပီးသံုးခဲ့တယ္။
အဂၤလိပ္အသံထြက္ေပါ့။ ဒီ ဘားမားဆိုတာကို၊ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အထိ သံုးခဲ့ပီး၊ ၁၉၈၉ ေရာက္ေတာ့၊ ၿမန္မာစစ္အစိုးရက၊ ကိုလုိနီလက္ထက္ကတည္းက၊ ေခၚလာခဲ့တဲ့နာမည္ေတြကို၊ ၿမန္မာမွဳၿပဳေတာ့တယ္။ အဂၤလိပ္အေငြ႔အသက္၊ အဂၤလိပ္ေပးခဲ့တဲ့နာမည္ကို၊ အသိအမွတ္မၿပဳႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ ၿမိဳ႔နာမည္၊ ၿမစ္နာမည္၊ အဂၤလိပ္အသံထြက္တဲ့ နာမည္မွန္သမွ်ကို၊ ၿမန္မာလို၊ တိုက္ရိုက္အသံထြက္ၿပီး၊ ေခၚတယ္။ ဥပမာဆိုပါေတာ့၊ ရန္ကုန္ကို၊ အရင္တုန္းက၊ အဂၤလိပ္လို၊ Rangoon လို႔ေပါင္းတယ္။ အခု Yangon လို႔တုိက္ရိုက္ေပါင္းတယ္။ ေနာက္ၿပီး၊ ဗဂိုးကို၊ အရင္တုန္းက၊ Pegu လို႔ေပါင္းတယ္။ အခု၊ Bago လို႔တုိက္္ရိုက္ေပါင္းတာမ်ဳိးေပ့ါ။ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ေလ။

ေအာင္။ အဲဒီအခ်ိန္တည္းက၊ ဘားမားကေန၊ ၿမန္မာဆိုၿပီးၿဖစ္သြားတာေပါ့။ ဟုတ္လား။

ေန။ ဟုတ္တယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး၊ တရား၀င္နာမည္က၊ ၿမန္မာဆိုၿပီးၿဖစ္သြားတယ္။ ဒီၿမန္မာဆိုတဲ့ နာမည္ကို၊ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔ၾကီးက၊ အသိအမွတ္ၿပဳေခၚေ၀ၚခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္၊ အေမရိကန္၊ ၿဗိတိန္၊ၾသစေတ်းလ်၊ ကေနဒါ၊ ႏို္င္ငံေတြလို၊ အဂၤလိပ္စကားေၿပာတဲ့ႏိုင္ငံေတြက၊ လက္မခံဘူး။ လက္ရွိၿမန္မာစစ္အစိုးရကို၊ အသိအမွတ္မၿပဳဘူးဆိုတဲ့သေဘာေပါ့။ သူတို႔ အသိအမွတ္ၿပဳၿပဳ၊ မၿပဳၿပဳ၊ ႏိုင္ငံတကာ က၊ ၿမန္မာကို၊ ဘားမားလို႔ သိထားသလို၊ ၿမန္မာလို႔လည္းသိတယ္။

ေအာင္။ ဟုတ္တယ္ဗ်ာ။ သတင္းစာတခ်ဳိ႕နဲ႔ မီဒီယာေတြမွာ၊ ဘားမားကိုသံုးတာနဲ႔ ၿမန္မာလို႔သံုးတာေတြ ရွိတယ္ေနာ္။ နာမည္က အေရးၾကီးလားဗ်။

ေန။ နာမည္ကို၊ ဘယ္လိုေခၚေခၚအေရးမၾကီးေပမယ့္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔၊ သတိထားရမယ့္၊ အခ်က္ရွိတယ္။ ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ၊ ကခ်င္၊ ကယား၊ကရင္၊ ခ်င္း၊ ဗမာ၊ မြန္၊ ရခုိင္ ၊ ရွမ္း စတဲ့၊ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုးေနၾကတာမို႔လား။ ဒီေတာ့၊ ဒီလူမ်ဳိးစုေတြ အားလံုးကို၊ ကိုယ္စားၿပဳႏိုင္မယ့္၊ နာမည္ကိုသံုးတာ၊ ပိုၿပီးေကာင္းမယ္လို႔ထင္တယ္။

ေအာင္။ ဘားမားကို၊ ၿမန္မာလို႔ ေၿပာင္းတာေတာ့၊ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါ ႏုိင္ငံကို ညႊန္းတာေပါ့ေလ။ ဒါဆိုရင္၊ ၿမန္မာလူမ်ဳိးကို၊ ဘားမီးစ္ လို႔ ေခၚရာကေန၊ ၿမန္မာရီးစ္ လို႔ေခၚရမွာလား။

ေန။ ကြ်န္ေတာ္ေစာေစာကေၿပာသလိုဘဲ၊ အေခၚအေ၀ၚကအေရးမၾကီးဘူးလို႔၊ ေၿပာတယ္ေလ။ အဲလို၊ ေမးလာတဲ့ႏိုင္ငံၿခားသားေတြ ရွိလာရင္ကိုယ္ၾကိဳက္သလိုေၿဖေပါ့။

ေအာင္။ ကိုေနသာဆိုရင္ ဘယ္လိုေၿဖမလဲ။

ေန။ ကြ်န္ေတာ္သာဆိုရင္၊ ၿမန္မာလို႕ဘဲေၿဖမိမွာဘဲ။

Reference

Name of Burma/ Myanmar

Wikipedia, the free encyclopedia


Saturday, October 6, 2007

တခါတုန္းက-------ေရဆင္းမွာ(၄)

ေရဆင္းစိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္၊ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကေတာ့၊ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔လည္းၿပည့္ႏွက္ေနတာေပါ့။ ေက်ာင္းသားဘ၀အမွတ္တရေလးေတြထဲကတခုကေတာ့၊
မိန္းကေလးအေဆာင္ဘက္သြားပီး၊ညဘက္ဂီတာတီးတာပါ။ ကိုယ္ကိုယ္တုိင္က၊ ဂီတာကို ေကာင္းေကာင္းမတီး တတ္ေတာ့၊ တီးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြသြားရင္လိုက္သြားတတ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းေတြထဲက၊ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ၿဖစ္တဲ့ ထြန္းထြန္းႏိုင္က၊ ဂီတာေကာင္းေကာင္းတီးတတ္ပါ။ အဲလိုမိန္းကေလး ေဆာင္ ေတြလွည့္ပီး၊ ဂီတာတီးတဲ့အခါ၊ တခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားေတြက၊ ကုိယ္နဲ႔အတန္းတူ၊ မိန္းကေလး ေတြေနတဲ့ အေဆာင္ကို သြားတီးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့၊ အတန္းမတူေပမယ့္၊ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့မိန္းကေလး၊ ေနတဲ့အေဆာင္ကိုသြားတီးတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႔ကေတာ့၊ မ်ားေသာအားၿဖင့္ကေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔နဲ႔ အတန္းတူ၊ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြ၊ ေနတဲ့၊ ေငြေတာင္အေဆာင္ကို၊ သြားပီး၊ ဂီတာတီးၾကပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီေန႔ဂီတာလာတီးမယ္ဆိုရင္၊ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကို၊ ၾကိဳပီး၊ ဒီေန႔၊ ငါတို႔လာခဲ့မယ္လို႔ ေၿပာလိုက္ရင္၊ သူတို႔က၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ သီခ်င္းဆိုေနတဲ့အခ်ိန္၊ အေဆာင္ထဲကေန၊ လက္ဘက္သုပ္တို႔၊ ခ်ဳိခ်ဥ္တို႔
ကို ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ပီးေပးတတ္ပါတယ္။ မိန္းကေလးအေဆာင္ေတြက၊ ညေန ၆ နာရီဆိုပိတ္ပါတယ္။
ညေန ၆ နာရီေက်ာ္သြားရင္၊ အေဆာင္အၿပင္ကို ထြက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ မုန္႔ေတြ အဲလိုပစ္ေပးတာကို၊ အေဆာင္မွဴး မသိေအာင္လုပ္ရတာပါ။ သူတို႔အားေပးေနတယ္ဆိုတာ၊ ဂီတာလာတီးတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိေအာင္၊ အေဆာင္ေပၚကေန၊ ဟုိေလ်ာက္၊ ဒီေလ်ာက္လုပ္ၿပပါတယ္။ အဲလိုလုပ္ေနတာၿမင္ေနရင္၊ က်ိန္းေသပီ၊ သူတို႔နားေထာင္ေနတယ္ဆိုတာ။
ပီးေတာ့ဂီတာတီးတဲ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔ထဲက၊ သူငယ္ခ်င္းေတြမွာ၊ တေယာက္ေယာက္က၊ သူၾကိဳက္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးနားေထာင္လို႔ ရေအာင္၊ ဒီသီခ်င္းကေတာ့၊ အခန္းနံပါတ္ ဘယ္ေလာက္က၊ ဘယ္သူ႔အတြက္ ဘယ္သူက၊ ဆိုတာပါလို႔ ေအာ္ေၿပာပီးလည္း၊ ဆိုတတ္ပါေသးတယ္။ အရမ္းေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း၊ ဂီတာလာတီးတဲ့အဖြဲ႔ေတြ ၂ ဖြဲ႔ ၃ ဖြဲ႔ ဆံုေနတတ္ပါေသးတယ္။ အဲလိုဆံုေနရင္၊ တဖြဲ႔ပီးမွ၊ တဖြဲ႔က ဆိုပါတယ္။ အလွည့္ေပးတဲ့သေဘာေပါ့။ အဲဒီအဖြဲ႔ထဲမွာ၊ အေကာင္းဆံုးဆိုႏိုင္တဲ့ သူပါလာရင္၊ မိန္းကေလးေတြက၊ အဲဒီအဖြဲ႔ကိုဘဲ အားေပးတတ္ပါတယ္။ ည ၁၂ နာရီ ၁ ခ်က္ေလာက္အထိ ဆိုပီးတီးပီးရင္၊
ကိုယ့္အေဆာင္ကိုယ္ၿပန္လာၾကပါတယ္။ အဲလိုဆိုပီးသြားလို႔ ၿပန္လာရင္၊ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း၊ အေဆာင္မေရာက္ခင္၊ အေဆာင္နားက၊ စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ၊ ၀င္စားၾကပါေသးတယ္။
ဆက္ပါဦးမယ္---

Friday, October 5, 2007

Interview Section (1)

ဒီက႑မွာ၊ ႏိုင္ငံၿခားေရာက္ၿမန္မာလူငယ္၊ လူရြယ္ေတြရဲ့ ဘ၀အေတြ႔အၾကံဳအေၿခအေနေတြကို၊ ေရးသားသြားဖို႔ ရွိပါတယ္။ ပထမဆံုးအေနနဲ႔ NHK ေရဒီယို ဂ်ပန္ ၿမန္မာ ဌာနမွာ Announcer လုပ္ေနတဲ့ မသန္းသန္းခင္ ကို၊ သူ႔ရဲ့ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ မွာ၊ ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရတာေတြကို၊ ေမးေတာ့၊ မသန္းသန္းခင္ က၊ ဒီလိုေၿပာၿပပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ။ မသန္းသန္းခင္ ရဲ့ ခြင့္ၿပဳခ်က္ၿဖင့္၊ သူေရးသားထားေသာ၊ စာကို၊ ေဖာ္ၿပပါသည္။ Blogger ရဲ့အေတြးအေခၚေတြလံုး၀မပါ၀င္ပါ။)

ၿမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားအားလံုး မဂၤလာပါရွင္---
ဂ်ပန္ႏိုင္ငံအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ပီး၊ သန္း သိတာေလးေတြ ကို၊ ေရးေပးပါလားဆိုၿပီး၊ ေၿပာလာတာနဲ႔ သန္းသိတဲ့အေၾကာင္းေလးေတြ ေၿပာၿပေပးမယ္ေနာ္။ သန္းက၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ကစၿပီး၊ ဂ်ပန္မွာ ပညာသင္ရင္း အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတယ္ေလ။ ပထမဦးဆံုး၊ ဂ်ပန္ကို၊ ေရာက္ခါစက၊ ေတာ္ေတာ္ၾကီးစိတ္ညစ္ခဲ့ရတယ္။ ဂ်ပန္မွာက၊ ဘာပစည္းမဆိုေစ်းၾကီးလွတယ္။ ေက်ာင္းလခလည္းေစ်းၾကီးတယ္။ အိမ္လခ လည္းေစ်းၾကီးတယ္။ ရထားခ၊ ကားခ၊ ထမင္းဖိုး၊ အ၀တ္အစား၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးေပါ့ေနာ္။ ဂ်ပန္မွာက၊ လူတိုင္းက ႏိုင္ငံၿခားသားဆိုရင္ေတာ္ေတာ္ စိတ္၀င္စားၾကတာေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္ရထားစီးတဲ့ အခါတိုင္း ၊ လူေတြက ႏိုင္ငံၿခားဘာသာစကား ေၿပာေနတဲ့ သူဆိုရင္၊ ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုၾကည့္ၾကတာေလ။ ဂ်ပန္လူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္းလည္း၊ ၁ ေယာက္ နဲ႔ ၁ ေယာက္၊ အၿပိဳင္အဆိုင္ဆိုသလိုဘဲ၊ ေကာင္းတဲ့ပစည္းေတြကိုင္၊ ေစ်းၾကီးတဲ့ နာမည္ၾကီးတဲ့ အ၀တ္အစား၊ လက္ကိုင္အိတ္၊ ဖိနပ္၊ လက္
၀တ္လက္စား၊ နာရီ၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးကို ၀ယ္ၾက သံုးၾကတာေလ။ ဒါ့ေၾကာင့္၊ ရထားစီးတဲ့ အခါတိုင္း၊ တန္ဖိုးသက္သာတဲ့ အ၀တ္အစား၊ ပစည္းေတြ ၀တ္တဲ့သူဆိုရင္၊ မ်က္ႏွာငယ္ရတယ္။ ဥပမာ၊ သန္းက၊ ဂ်ပန္က တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွာ၊ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းက၊ ကုမၼဏီတခုမွာ၊ အလုပ္ေလ်ာက္ဖို႔ သြားခဲ့တယ္။ ကုမၼဏီပိုင္ရွင္က၊ ခ်က္ခ်င္းဘဲ၊ ဒီအ၀တ္အစားမ်ဳိးနဲ႔ဆိုရင္၊ သူ႔ရဲ့ ကုမၼဏီမွာအလုပ္မခန္႔ႏိုင္ဘူးလို႔ ေၿပာခဲ့တယ္ေလ။
ဂ်ပန္မွာက၊ ကိုယ္လုပ္ရမယ့္၊ ေနရာေပၚမူတည္ၿပီး၊ ၀တ္ခြင့္မရွိတဲ့ အ၀တ္အစားမ်ဳိးဆိုတာရွိတယ္။ ဒီမွာက၊ ကုမၼဏီေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာက၊ အမ်ဳိးသားဆိုရင္၊ Suit နဲ႔ ရွပ္အက်ၤီ၊ Necktile တပ္ရတယ္။ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး အရွည္ထားခြင့္မရွိဘူး။ ဆံပင္အရွည္ထားခြင့္ မရွိဘူး။ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ အလုပ္တက္ခြင့္မရွိဘူး။ အမ်ဳိးသမီးဆိုရင္၊ အေကာင္းဆံုးက စကဒ္ နဲ႔ Suit ကို၀တ္ရတယ္။ တခ်ဳိ႕ကုမၼဏီေတြမွာက၊ ေဘာင္းဘီရွည္နဲ႔ Suit ဆိုရင္လက္ခံတဲ့ ေနရာရွိတယ္။ စေတာ့ကင္ (Stocking)၀တ္ရတယ္။ အ၀တ္အစားရဲ့အေရာင္က၊ အနက္၊ နက္ၿပာ၊ ေခ်ာကလက္၊ အသားေရာင္ေတြကို ၀တ္ရင္ပိုေကာင္းတယ္။ သန္းလုပ္ခဲ့တဲ့ကုမၼဏီမွာ၊ ပိုင္ရွင္က၊ တနလၤာေန႔ က ေသာၾကာေန႔ထိကို၊ စကဒ္နဲ႔ Suit ၀တ္ခုိင္းတယ္။ ဖိနပ္အနက္ေရာင္၊ လက္ကိုင္အိတ္ အနက္ေရာင္ ကိုင္ရတယ္။ တနလၤာေန႔ ကေသာၾကာေန႔ထိ၊ ၀တ္တဲ့ Suit နဲ႔ ဖိနပ္၊ အိတ္ေတြဟာ၊ လံုး၀မတူေစရဘူး။ စေနေန႔ ၁ ရက္ဘဲ၊ ေဘာင္းဘီရွည္ေပး၀တ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သန္းက အဲဒီကုမၼဏီမွာ ၁ ႏွစ္စာခ်ဳပ္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ခဲ့တာ၊ ရတဲ့လစာအားလံုး၊ အ၀တ္အစားဖိုးနဲ႔ ေလာက္ေတာင္မေလာက္ခဲ့ဘူး။ ပိုင္ရွင္က၊ အလုပ္မ၀င္ခင္ေန႔မွာ၊ သူကိုယ္တိုင္ သန္းကို၊ ကုမၼဏီနားမွာ ရွိတဲ့ ဆိုင္ကို ေခၚသြားၿပီး၊ ရုံးတက္မယ့္ေန႔မွာ ၀တ္ရမယ့္၊ Suit ေတြကို ေရြးၿပီး၀ယ္ခိုင္းတယ္။ ေနာက္ လကုန္တဲ့အခါတိုင္း၊ သန္းရဲ့ လစာထဲက ႏွဳတ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္၊ မနက္ ၉ နာရီ က၊ ညေန ၆ နာရီအထိ၊ ပင္ပင္ပန္းပန္းလုပ္လို႔ ရတဲ့ လစာက၊ ရုံးတက္ဖို႔ ၀ယ္ရတဲ့ Suit ဖိုးနဲ႔ကုန္သြားေတာ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သန္းမွာ၊ စားစရာ၀ယ္ဖို႔ ပိုက္ဆံ မရွိခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္၊ ဒီအလုပ္ကို မိတ္ဆက္ေပးတဲ့၊ သန္းရဲ့ ဆရာရဲ့ မ်က္ႏွာကိုေထာက္ရတာမို႔လို႔၊ ပထမ ကတိေပးထားတဲ့ ၁ ႏွစ္ကိုေတာ့၊ သည္းခံၿပီးၾကိဳးစားလုပ္ခဲ့ရတာ။ အဲဒီတုန္းက ပင္ပန္းခဲ့တာေတြကေတာ့၊ ေၿပာၿပရရင္၊ အားလံုးစိတ္မေကာင္းၿဖစ္ကုန္ၾကမွာစိုးလို႔၊ မေၿပာၿပေတာ့ဘူးေနာ္။ အဲဒီတုန္းကဆိုရင္၊ မနက္တိုင္း
ရုံုးကိုမသြားခ်င္ခဲ့ဘူး။
ဒါေပမယ့္ သန္းရဲ့ေဖေဖ က၊ ကိုယ္ေပးထားတဲ့ကတိ ၁ ခုကို၊ ေသတဲ့အထိမဖ်က္ရဘူး။ ကတိဆိုတာ၊ တည္မွဘဲေကာင္းတာ ဆိုၿပီးငယ္ငယ္ကေလးထဲက ေၿပာၿပခဲ့တာ။ ဒါ့ေၾကာင့္ တစ္ႏွစ္ကိုေတာ့၊ ၾကိဳးစားခဲ့တာေပါ့။ ၁ ႏွစ္လည္းၿပည့္ေရာ၊ ပိုင္ရွင္က သေဘာက်ၿပီး၊ လခေတြ အမ်ားၾကီးတိုးေပးေပမယ့္၊ သန္းက ဆက္မလုပ္ခ်င္ဘူးဆိုၿပီးၿငင္းခဲ့တယ္။ အဲဒါကေတာ့၊ သန္းရဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေလးတခုအၿဖစ္နဲ႔သိမ္းထားခ်င္လို႔ပါ။ ပုိင္ရွင္ကေတာ့၊ သူက သန္းကို ဒီ ၁ႏွစ္ထဲမွာ၊ အလုပ္ကိစ အမ်ဳိးမ်ဳိးကိုတတ္ေအာင္သင္ထားေပးၿပီးမွ၊ အလုပ္ကထြက္မယ္ဆိုေတာ့၊ စိတ္ေတြဆိုးၿပီး ဆူေတာ့တာဘဲေလ။
သန္းအေနနဲ႔ အလုပ္တခုကို၊ စိတ္ခ်မ္းခ်မ္းသာသာနဲ႔လုပ္ခ်င္တာ။ ဒါေပမယ့္ ပိုင္ရွင္အမ်ဳိးသမီးက၊ အပ်ဳိၾကီးလည္းၿဖစ္၊ ေဒါသကလည္းၾကီးဆိုေတာ့၊ ေန႔တိုင္းရုံးမွာဆိုရင္၊ ၀န္ထမ္းတိုင္းက၊ ေၾကာက္ေၾကာက္လန္႔လန႔္နဲ႔ အလုပ္ကို လုပ္ေနရတာ။ ဘယ္ေတာ့ စိတ္ဆိုးၿပီးထေအာ္မလဲဆိုတာကို၊ ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ေလ။ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္းတယ္။ ဂ်ပန္မွာက၊ အလုပ္ကေန ထြက္မယ္ဆိုရင္လည္း၊ အနည္းဆံုး ၁ လေလာက္ၾကိဳၿပီး အရာရွိဆီမွာ စာတင္ရတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္မို႔၊ ဘယ္ေတာ့က်ရင္ အလုပ္ထြက္မယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း၊ ေရးၿပီးေတာ့ေၿပာၿပရတယ္။ သန္းရဲ့အေတြ႔အၾကံဳေလးကို ဖတ္ၿပီးေတာ့၊ ဘယ္လို ခံစားရတယ္ဆိုတာလည္းေၿပာၿပအံုးေနာ္။ ဒီေန႔ ဒီရက္အထိ၊ သန္းအတြက္ ကေတာ့၊ ဘယ္ေနရာမွာ၊ ဘာအလုပ္ကိုဘဲလုပ္လုပ္၊ ဘယ္သူနဲ႔ဘဲ ေတြ႔ေတြ႔၊ ေန႔တိုင္းအေတြ႔အၾကံဳအသစ္ေလးေတြ အမ်ားၾကီးရတယ္။ ပညာလည္းရတယ္ေလ။ ေနာင္လည္းဒီထက္ပိုၿပီး၊ ေလ့လာရမယ့္ပညာေတြ အမ်ားၾကီးဘဲက်န္ေသးတယ္ေနာ္။ သန္းလည္းၾကိဳးစားပါ့မယ္။ အားလံုးလည္းၾကိဳးစားပါေနာ္။
အားလံုး--- အားလံုး ကို ခင္တတ္တဲ့----

သန္းသန္း
၃၊ ၁၀၊ ၂၀၀၇

Wednesday, October 3, 2007

တခါတုန္းက-------ေရဆင္းမွာ(၃)

ကြ်န္ေတာ့္၊ partner ေက်ာင္းစေရာက္တဲ့ေန႔က၊ အသားၿဖဴၿဖဴ၊ လူပံုက ႏုႏု နဲ႔ ၊ အသက္သိပ္မၾကီးဘူးထင္ရတဲ့၊ လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုေတြ႔တာနဲ႔၊ partner က၊ ေဟ့ေကာင္၊ မင္းဘယ္ၿမိဳ႔ကလည္း၊ ဘာလဲနဲ႔ သြားေမးတယ္တဲ့။ အဲလိုလဲေမးလိုက္ေရာ၊ အဲဒီလူ ရဲ့ ေဘးနားမွာရပ္ေနတဲ့ စားပြဲထိုးမွွဴးဦးၾကာညြန္႔က၊ "ေဟ့ေကာင္၊ ဒါေက်ာင္းသားမဟုတ္ဘူး၊ ဆရာကြ" လို႔ ေၿပာလိုက္ေတာ့မွ၊ "ဟာ---ဟုတ္လား၊ဆရာ၊ ကြ်န္ေတာ္မသိလို႔ပါ၊" ဆိုပီးေတာင္းပန္လိုက္ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္း၊ က အဲလိုမ်ဳိးပါ။ ဒါနဲ႔ ေစာေစာကစကားၿပန္ဆက္ရအံုးမယ္။ Mass Meeting လုပ္ၿပီး၊ အေဆာင္ေတြရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ေက်ာင္းသာေတြရဲ့ welfares ေတြလုပ္ဖို႔ ေက်ာင္းသားေတြထဲက၊ အေဆာင္အတြင္းေရးမွဴးနဲ႔ အေဆာင္ EC ေတြ ေရြးၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဘယ္ေက်ာင္းသားကို၊ ေရြးမယ္ဆိုတာ မဲေပးၾကျပီး၊ မဲအမ်ားဆံုးရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို၊ ေရြးခ်ယ္ၾကရတာပါ။ ေက်ာင္းသားေတြ ရဲ့
ေရြးခ်ယ္မဳွမွာေတာင္၊ ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက်က် နဲ႔ ေရြးႏိုင္တာကို၊ ဒါကိုၾကည့္ရုံနဲ႔ ကို သိႏိုင္ပါတယ္။ အဲလိုနဲ႔ EC အလုပ္အမွဳေဆာင္ေတြေရြးၿပီးသြားေတာ့၊ အဲဒီထဲကမွ အေဆာင္အတြင္းေရးမွဴးေရြးၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္၊ သစ္ဆံုေဆာင္အတြင္းေရးမွဴးကေတာ့၊ ကိုေတဇ၀င္းကို၊ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
အေဆာင္သာယာေရးေကာ္မတီမွာ၊ နာယကအေနနဲ႔ ပါေမာကၡ တေယာက္ကို၊ ေက်ာင္းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးအဖြဲ႔ က
ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။ ဥကၠဌကေတာ့၊ အေဆာင္မွဴးၿဖစ္ၿပီးေတာ့၊ အဖြဲ႔၀င္ေတြက၊ အေဆာင္နည္းၿပေတြနဲ႔၊ ေက်ာင္းသားေတြ ၿဖစ္ပါတယ္။ ပထမႏွစ္အတြက္ေရြးခ်ယ္လိုက္တဲ့ အေဆာင္သာယာေရးေကာ္မတီ၀င္ေတြနဲ႔
အေဆာင္အတြင္းေရးမွဴးေတြရဲ့တာ၀န္ေတြက၊ အေဆာင္မွာ၊ အခမ္းအနားက်င္းပတာတို႔၊ ပြဲလမ္းသဘင္တို႔ က်င္းပတာတို႔၊ အားကစားပြဲေတြက်င္းပတာတို႔၊ အစားအေသာက္နဲ႔ပတ္သက္တာတို႔၊ စသည္ၿဖင့္ေပါ့ေလ၊ အေဆာင္နဲ႔သက္ဆို္င္တဲ့ကိစေတြမွာဦးေဆာင္ၿပီးလုပ္ေပးၾကရတာပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့၊ ကိုေတဇ

၀င္းဟာ၊ ေအးေဆးတိက်ၿပီး၊ အရာရာကိုစိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔လုပ္ကိုင္တတ္သူတစ္ေယာက္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့
ေရြးခ်ယ္မွဳကမွန္တယ္လို႔ေၿပာရပါမယ္။ ပထမႏွစ္က၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ၿပီးေၿမာက္သြားၿပီး၊ သစ္ဆံုေဆာင္ မွာ၊ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတဟာ၊ ညီအကိုခင္မင္မွဳ ေတြရခဲ့ၾကတာပါ။ အခုဒီအခ်ိန္မွာ၊ ကြ်န္ေတာ္ဟာ၊ မေတြ႔တာၾကာၿပီၿဖစ္ေနတဲ့၊ တခ်ဳိ႕သူငယ္ခ်င္းေတြကိုၿပန္ေတြ႕ၿပီး၊ စကားေတြ၀ိုင္းဖြဲ႔လို႔၊ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာတုန္းကလို၊ ၿပန္ေၿပာခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြၿဖစ္ေနမိပါတယ္။
ဆက္ပါဦးမည္------


Saturday, September 29, 2007

JJ/WBGSP Scholarship Opportunity for Myanmar Students

The Scholarship Program and the Fellowships Program are vehicles for knowledge sharing and capacity building in the developing world. The Programs provide opportunities for graduate studies leading to master's degree in development-related fields for mid-career professionals from the World Bank member countries, eligible to borrow. WBI supplements its training programs through the management of the following two programs:
The Robert S. McNamara Fellowships Program (RSM Fellowships), co-sponsored by the World Bank and Princeton University.

The Joint Japan/World Bank Graduate Scholarship Program (JJ/WBGSP), solely sponsored by the Government of Japan.
Interested in applying for a scholarship?
For the JJ/WBGSP go to either the Regular Program or the Partnership Programs. For the Robert S. McNamara Fellowships Program go to the Princeton University website. To apply check the eligibility criteria

This post is cited from World Bank Scholarship Program.

Friday, September 28, 2007

တခါတုန္းက-----ေရဆင္းမွာ(၃)

ေရဆင္းေက်ာင္းသားဘ၀က၊ေပ်ာ္စရာေတြနဲ႔ၿပည့္လို႔ေနပါတယ္။ ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားအၿဖစ္ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ ပထမဆံုး Mass Meeting ကိုလုပ္ေတာ့၊ ေက်ာင္းသားေတြ စားဖိုေဆာင္မွာစုၾကပါတယ္။ အဲဒီေန႔က်မွဘဲ၊ Hall Tutor ဆိုသူေတြကို၊ ကြ်န္ေတာ္ ပထမဆံုးေတြ႔ဘူးပါေတာ့တယ္။ တစ္ေယာက္က၊ ဦးေက်ာ္ေငြ--သူကမံုရြာသား။ ေနာက္တေယာက္ က၊ ဦးခ်စ္သန္း၊ သူက ေတာ့၊ ပဲခူးသား။ hall tutor ဆိုလို႔ ကြ်န္ေတာ့္ partner ရဲ့ ရယ္စရာအၿဖစ္အပ်က္ေလး ေၿပာရအံုးမယ္။ သူၿပန္ေၿပာၿပလို႔ ကြ်န္ေတာ္သိခဲ့ တာပါ။ ကြ်န္ေတာ့္၊ partner ေက်ာင္းစေရာက္တဲ့ေန႔က၊ အသားၿဖဴၿဖဴ၊ လူပံုက ႏုႏု နဲ႔ ၊ အသက္သိပ္မၾကီးဘူးထင္ရတဲ့၊ လူငယ္တစ္ေယာက္ကိုေတြ႔တာနဲ႔၊ partner က၊ ေဟ့ေကာင္၊ မင္းဘယ္ၿမိဳ႔ကလည္း၊ ဘာလဲနဲ႔ သြားေမးတယ္တဲ့။ အဲလိုလဲေမးလိုက္ေရာ၊ အဲဒီလူ ရဲ့ ေဘးနားမွာရပ္ေန

Thursday, September 27, 2007

တခါတုန္းက------ေရဆင္းမွာ(၂)

မနက္ ၁၀ နာရီေလာက္ထိုးေတာ့၊ ေဖေဖနဲ႔ အတူ အေဆာင္ဘက္ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္တဲ့ေတာင္ဘက္ေဆာင္၊ေတာင္ဘက္မ်က္ႏွာမူထားတဲ့ဘက္ အေပၚထပ္က၊ halltutorေဘးကအခန္းမွာေနခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကိုဆရာ့ကို ေၿပာေတာ့၊ ဆရာက၊ အဲဒီအခန္းမွာ၊ ေက်ာင္းသားတေယာက္
ဦးထားပီလို႔ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေက်ာင္းသားကို၊ ေၿပာပီး၊ အတူေနႏိုင္မယ္ဆိုရင္၊ ေနပါလို႔ ေၿပာလုိက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔
ကြ်န္ေတာ္လည္း၊ ေတာင္ဘက္ေဆာင္အေပၚထပ္ကိုတက္ပီး၊ hall tutor ေဘးကအခန္းကို သြားပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ
ေတာသားလိုလို၊ အသားမဲမဲ၊ ေၿခသန္းေလးေတြမွာ၊ အပိုေလးေတြပါတဲ့၊ ေက်ာင္းသားကိုေတြ႔ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္
အသက္နဲနဲ ၾကီးပံုေပါက္ပါတယ္။ကြ်န္ေတာ္က၊ ကြ်န္ေတာ့္ကိုယ္ကြ်န္ေတာ္၊ ဘယ္သူၿဖစ္ေၾကာင္းမိတ္ဆက္လိုက္ပီး၊ ဒီအခန္းမွာ
အတူေနခ်င္တယ္လို႔ေၿပာလိုက္ပါတယ္။အဲလိုေၿပာေတာ့ သူက ကြ်န္ေတာ့္ကို နဲနဲ အကဲခတ္လိုက္ပီး၊ ေနခ်င္ရင္ေနေလလို႔
ေၿပာလိုက္ေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ္လည္းေတာ္ေတာ္ေလးေပ်ာ္သြားပါတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေရးတကၠသိုလ္မွာ၊ ပထမဦးဆံုးသူငယ္ခ်င္းစရလိုက္လို႔ပါ။
သူ႔နာမည္ က ဆန္း၀င္းပါ။ သူဟာ၊ကြ်န္ေတာ္ဘြဲ႔ရတဲ့ အထိ အဲဒီအခန္းမွာတေလ်ာက္လံုးေနခဲ့တဲ့၊ ကြ်န္ေတာ့္room partner ၿဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ခင္မင္ဖို႔ အရမ္းေကာင္းသူ တေယာက္ပါ။ သူ႔ကို ေနာက္ပိုင္းမွာ ခြင္ ၁၀၀ ၊ ဆန္း၀င္းလို႔၊ သူငယ္ခ်င္းေတြ က
စပီးေနာက္ပီး ေခၚၾကပါတယ္။ ဒီလို ေခၚရတဲ့ အေၾကာင္းကို၊ ေနာက္ပိုင္းမွာ ကြ်န္ေတာ္ဆက္ပီးေရးပါ့မယ္။
သူကေတာင္ၾကီးသားပါ။ သူ႕ကိုသူ၊ ခြန္ဆန္း၀င္းဆိုပီး လည္းမိတ္ဆက္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၂ ေယာက္ သူငယ္ခ်င္းေတြၿဖစ္သြားၾကတယ္ေပါ့ဗ်ာ။
ေနာက္အဲဒီေန႔မွာဘဲ၊ နယ္စံု က လာၾကတဲ့ တၿခားေက်ာင္းသားေတြလည္းေရာက္လာၾကပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းလည္း
ရပီဘဲ ဆိုပီး၊ ေဖေဖက ရန္ကုန္ကို ၿပန္သြားပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ေနတဲ့ အခန္းရဲ့ ေနာက္ဘက္ ေက်ာခ်င္းကပ္ အခန္း ကို၊ ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြကေတာ့၊ မြန္ၿပည္နယ္က လာၾကတာပါ။ တစ္ေယာက္က၊ မုဒံုက-- သူ႔နာမည္က ေက်ာ္ေအာင္ႏိုင္ပါ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ က ေမာ္လၿမိဳင္က၊ သူ႔နာမည္က မင္းေအာင္သိန္းပါ။ စကားမဆက္ေၿပာရအံုးမယ္။ ေရဆင္းက အေဆာင္ေတြရဲ့ အခန္းေတြက တဖက္ခန္း ကစကားေၿပာတာ တဖက္ခန္းက ၾကားေနရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့၊ အခန္းနံရံေတြေအာက္ပိုင္းမွာ၊
အုတ္နံရံ ၿခားေနေပမယ့္၊ အေပၚဘက္မွာ သစ္သားတန္းေတြဘဲ ရုိက္ထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ တခန္းခန္းက စကားေၿပာေနရင္၊ က်န္တဲ့
ေက်ာခ်င္းကပ္ အခန္း ၂ ခန္းေလာက္က ၾကားေနရတာပါ။ ေဘးခ်င္းကပ္အခန္းေတြ ကအုတ္နံရံေတြ ၿခားေနတာမို႔လို႔ သိပ္မၾကားရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ညေနေလာက္က်ေတာ့၊ ေက်ာင္းသားေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား (မွတ္မိသေလာက္ အေယာက္ ၂၀)ေလာက္ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မိတ္္ဆက္ပီး၊ သူငယ္ခ်င္းေတြၿဖစ္သြားၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၿမန္မာလူမ်ဳိးေတြ ရဲ့ ခ်စ္စရာ အေလ့အထတခုပါ။ ကိုယ္နဲ႔ အခုမွ စပီးသိေပမယ့္၊ သူငယ္ခ်င္းအၿဖစ္ခင္မင္ဖို႔ရာ လြယ္ကူလွပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၿမန္မာေတြ ရဲ့ ဓေလ့စရုိက္အတိုင္း၊ ေယာက်ာ္းေလး ၄ ၅ ေယာက္ထက္ပိုပီး စုမိပီ ဆိုေတာ့၊ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္းေၿပာရင္း၊ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ က ၊ တခုခု သြားေသာက္ရေအာင္ကြာလို႔ စပီး စကားေခၚလိုက္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ တေယာက္ တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းပီး ၊ ဟိုဟာေသာက္ခ်င္၊ ဒီဟာေသာက္ခ်င္ေၿပာရင္း ကေန၊ ေနာက္ဆံုး သေဘာတူညီခ်က္တခု ရလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း အဲဒါရမယ့္ေနရာကို၊ ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

Wednesday, September 26, 2007

Japan AYF Scholarship Opportunity for Myanmar Students

ၤFeature of the AYF scholarship program
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#1

Field of study
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#2

Qualification
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#3

Terms of Scholarship
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#4

Scholarship Benefits during Preparatory Course http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#5

Selection
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#6

Application Procedure
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#7

Notes
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#8

Schedule for 2008 Students
http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=2974541801533361382

Download the AYF Information 2008 Document http://www.asiaseed.org/ayfj/documents/ayfinfo2008.doc

Link;
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm

To read and write a Myanmar blog

To read and write a Myanmar blog, you have to do the following steps;
(1) download Alpha Zawgyi Unicode here

http://www.alpha.com.mm/blogday/index.html

(2) Just follow the instruction to install
(3) After installing it, you have to restart your computer
(4) Now it is ready to read and write in Myanmar Language
(5) But you will see some keypads have been little changed
(6) You can solve that problem by changing your computer language
For instance, if your computer system is Japaneses windows, you can
change to original Japanese windows, You just choose En to Jp in the below
menu line. If you want to type in Myanmar language, you just choose En and
Alpha Zawgyi blog keyboard in the below menu bar.

Japan AYF scholarship Opportunity for Myanmar Students

ၤFeature of the AYF scholarship program
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#1

Field of Study
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#2

Qualification
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#3

Terms of Scholarship
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#4

Scholarship Benefits during Preparatory Course
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#5

Selection
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#6

Application Procedure
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#7

Notes
http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm#8

Schedule for 2008 Students
http://www.blogger.com/post-create.g?blogID=2974541801533361382

Download the AYF Information 2008 Document
http://www.asiaseed.org/ayfj/documents/ayfinfo2008.doc

Link; http://www.asiaseed.org/ayfj/info/info_A3.htm

တခါတုန္းက-----ေရဆင္းမွာ(၁)

၁၉၉၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔၊ တကၠသိုလ္တက္ရေတာ့မယ့္၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို၊ ေဖေဖကေက်ာင္းအထိလိုက္ပို႔ေပးခဲ့တာပါ။ Highwayလမ္းမၾကီးကေန၊ ေက်ာင္း၀င္းထဲအထိကို၊ လမ္းေလ်ာက္မယ္ဆိုရင္ေတာင္၊ အေဆာင္ကိုေရာက္ဖို႔ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ေလ်ာက္
ရပါတယ္။ အ၀တ္အစားေသတၱာၾကီးကိုထမ္းပီး၊ ၀င္ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ ေတာ္ေတာ္ေမာပီေပါ့။ ဒါန႔ဲ ေဖေဖက ၿမင္းလွည္းတစီးငွားပီး၊ အေဆာင္အထိ၊ သြားၾကပါတယ္။ ၿမင္းၾကီးကလည္း၊ဘာသန္မာသလဲ၊မေမးနဲ႔၊ ေငြေတာင္ေဆာင္ ကို ေက်ာ္ရုံရွိေသး၊ ဟုိက္ေနတာနဲ႔၊ ၿမင္းလွည္းေပၚက ဆင္းပီး၊ ၿမင္းလွည္းတြန္းေပးခဲ့ရတဲ့ အၿဖစ္ေရာက္ခဲ့ရပါေရာ။ ၿမင္းလွည္းေမာင္းသမား၊ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္
အဲဒီတုန္းက မသိေသးပါဘူး။ အေဆာင္ေရာက္ေတာ့ မွ၊ ဒီလူဟာ၊ ကြ်န္ေတာ္ေနရမယ့္၊ သစ္ဆံုေဆာင္ က စားဖိုမွဴး ကိုၿမင့္ေဆြလို႔သိရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ သားအဖ ၂ ေယာက္ သစ္ဆံုေဆာင္ ကို ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္သြားၾကပါတယ္။ အေဆာင္ကို ေရာက္ေတာ့၊ အေဆာင္မွဴးအိမ္ထဲက၊ အီးတီလို အရပ္ပုၿပတ္ၿပတ္ ၊ မ်က္ႏွာေလးေထာင့္က်က် လူ ၁ေယာက္၊ ထြက္လာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ၿမင္းလွည္းဆရာကို သူ ဘယ္သူလဲေပါ့၊ ေမးေတာ့၊ အေဆာင္မွဴးဦးေအာင္ၾကည္လို႔ သိရပါတယ္။ သူဟာ၊ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ဖူးသမွ်အေဆာင္
မွဴးေတြထဲမွာ၊ သေဘာထားအရိုးေၿဖာင့္ဆံုးနဲ႔၊ အမွန္ကို အမွန္အတိုင္း ၿပတ္ၿပတ္သားသားေၿပာတတ္ပီး၊ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားေတြ
ရဲ့ ခ်စ္ခင္မွဳ ကိုခံခဲ့ရတဲ့ အေဆာင္မွဴး ၁ ေယာက္ပါ။ ဒါနဲ႔ ဆရာနဲ႔ ေတြ႔ပါတယ္။ ေဖေဖ က၊ ပထမဆံုးမိတ္ဆက္လိုက္ပီး၊ ပီးေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ့္ကို မိတ္ဆက္ေပးပါတယ္။ ဒီေတာ့၊ ဆရာက ဘာေၿပာလဲဆိုေတာ့၊ ငါဒီအေဆာင္ကို၊ အုပ္ခ်ဳပ္မွာ ဒါပထမဆံုးဘဲ၊ ပီးေတာ့၊ ငါအုပ္ခ်ဳပ္မယ့္ အေဆာင္ကို ေရာက္လာတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြထဲမွာ၊ မင္းက ပထမဆံုးဘဲတဲ့။ ကဲ၊မင္းၾကိဳက္တဲ့ အခန္းကိုယူလို႔ ေၿပာတာနဲ႔၊ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေဆာင္မွဴးအိမ္နဲ႔ နီးတဲ့ အေဆာင္ ရဲ့ ေအာက္ထပ္က အခန္းတခန္းကယူလိုက္ပါတယ္။ အခန္းထဲမွာ ေသတၱာထားေသာ့ခတ္ပီး၊ သားအဖ ၂ ေယာက္၊ ေရဆင္းစိုက္ပ်ဳိးေရးသုေတသန၊ မွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့၊ ကြ်န္ေတာ့္အေဒၚ့(ေမ့ေမ့ညီမ)အိမ္ကို၊ ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ညစာစားပီးေတာ့၊ ကြ်န္ေတာ့္အေဒၚေယာက်ာ္း က၊ သူနဲ႔သိတဲ့ ဆရာေတြ နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးမယ္ဆိုပီး၊ ဆရာေတြ ေနတဲ့ အိမ္ေတြဘက္ထြက္လာခဲ့ၾကပါတယ္။
ဦးေလးက၊ ပထမဆံုး ဆရာဦးသန္းေအာင္အိမ္ကို၊ ေခၚသြားပါတယ္။ ဆရာက ေတာင္သာၿမိဳ႕နယ္၊ ဆီမီးကန္ရြာသားပါ။ ဆရာ့အိမ္ကို ေရာက္သြားေတာ့၊တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဘဲ၊သစ္ဆံုေဆာင္မွာဆရာဦးေအာင္ၾကည္အရင္၊အေဆာင္မွဴးလုပ္သြားခဲ့တဲ့၊ဆရာဦးသိန္းဆုပါ
ေရာက္ေနပါတယ္။ဒါနဲ႔ေဖေဖနဲ႔ဆရာတို႔ေတြ၊မိတ္ဆက္စကားေၿပာ၊အာလာပ၊သလာပ၊စကားေတြေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေၿပာပီး၊ကြ်န္ေတာ့္ကို သတိရသြားပံု ရပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ့္ဘက္လွည့္ပီး၊ ဆရာဦးသိန္းဆုက၊ မင္း၊ ဘယ္အခန္း ေရြးခဲ့လဲလို႔ေမးပါတယ္။ အေဆာင္မွဴးအိမ္ နဲ႔ နီးတဲ့၊ ေတာင္ဘက္က အေဆာင္ရဲ့ ၊ ေတာင္ဘက္ က၊ ေအာက္ထပ္ အခန္း ကိုေရြးခဲ့တယ္လို႔ေၿပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဆရာဦးသိန္းဆု က၊ အေဆာင္အေၾကာင္းကို နည္းနည္းရွင္းၿပပါတယ္။ သစ္ဆံုေဆာင္မွာ တ၀န္းထဲမွာဘဲ ၂ ေဆာင္ရွိပါတယ္။ ေတာင္ဘက္နဲ႔ ေၿမာက္ဘက္ေဆာင္ဆုိပီးရွိတာပါ။ ေၿမာက္ဘက္ေဆာင္က၊ အေဆာင္မွဴး အိမ္နဲ႔ နဲနဲ လွမ္းပါတယ္။ အေဆာင္မွဴးအိမ္ထဲကေနၾကည့္ရင္၊ သိပ္မၿမင္ရပါဘူး။ ေတာင္ဘက္ေဆာင္က၊ အေဆာင္မွဴးအိမ္နဲ႔ တည့္တည့္ဆိုေတာ့၊ အိမ္ထဲကလွမ္းၾကည့္ရင္ၿမင္ေနရတာပါ။ အေဆာင္ေတြက၊ သစ္သားနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့အေဆာင္ေတြ ဆိုေတာ့၊ အေပၚထပ္က လမ္းေလ်ာက္ရင္၊ ေအာက္ထပ္မွာ တဒုန္းဒုန္းနဲ႔ ေၿခသံေတြ ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ဆရာဦးသိန္းဆု ကဘယ္လို အၾကံေပးလဲဆိုေတာ့၊ အေဆာင္မွဴး အိမ္နဲ႕ နီးတဲ့ အေဆာင္မွာေန၊ ပီးေတာ့ အေပၚထပ္မွာေန၊ ပီးေတာ့၊ hall tutor နဲ႔ နီးတဲ့ အခန္းမွာ ေနရင္၊ ပိုေကာင္းမယ္လို႔ အၾကံေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္၊ ညမိုးခ်ဳပ္ေနပီဆိုေတာ့၊ အေဆာင္ကို၊ မၿပန္ခ်င္ေတာ့တာနဲ႔ မနက္မွဘဲ ေရြးေတာ့မယ္ဆိုပီး၊ စိတ္ကူးထားလိုက္ပါတယ္။

Saturday, September 22, 2007

Interview with Myanmar Young Generation in Abroad

ေနာက္တပတ္ကစလို႔၊ဂ်ပန္နဲ႔ႏိုင္ငံတကာကို၊ေရာက္ေနတဲ့၊ပညာသင္ေနတဲ့
အလုပ္လုပ္ေနတဲ့၊ေအာင္ၿမင္မွဳလမ္းေၾကာင္းကို၊ေၿခလွမ္းစနင္းေနၾကတဲ႔
လူငယ္ေတြကိုေတြ႕ဆံုေမးၿမန္းပီး၊အပတ္စဥ္ေဖာ္ၿပသြားဖို႔ရည္ရြယ္ထားတယ္ေနာ္၊
ၿမန္မာႏိုင္ငံထဲက၊လူငယ္ေတြကို၊ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးဖတ္ဖို႔၊ေ၀မွ်ေပးပါအံုး။
တခုခုရႏိုင္ေအာင္လို႔။

To read Myanmar Blogs

Everyone who wish to write and contribute must install the font, keyboard and configure for language.
1. Download and install the Zawgyi-One font.Details installation of font download and installation is avaiable onFollow instructions on http://www.ainmat.com/forum/view_topic.php?id=2

2. download the latest Zawgyi Myanmar Keyboard
http://www.planet.com.mm/download.cfm

3. Extract the files and run the installation program

4. Goto Start->Setting->Control Pannel->-
Click on Regional and Language Options- Click on Languages Tab- Click on Details Button Under Text Services and Input Languages
Click Add.. ButtonIn Add Input Language (Keyboard Layout/IME drop down menu, choose Zawgyi-One [ probably at the bottom of the dropdown list ]- Click OKYou will see Zawgyi under Keyboard in the Text Services and Input Languages window-
Click on Key Settings Button-
Click "yes" when ask whether you wanna to appy the keyboard layout chagnes now.
- In Advanced Key Settings Window, Just press OK button. The window will close.
- Back on Text Services and Input Languages, now...you will see a button called "Language Bar",
Click on that- Make sure "Show the language bar on the desktop" is checked.
Just Press OK...OK...Apply and OK and close all the windows..

This is cited from the following site.
http://www.ainmat.com/forum/view_topic.php?pid=197

Friday, September 21, 2007

ကမာၻၾကီးကိုLinkလုပ္ရေအာင္

http://technorati.com/people/technorati/KoNay

ဒီေန႔လည္းမေန႔ကလိုဘဲ၊ေတာ္ေတာ္ေလးပ်င္းေနတာနဲ႔၊စာမဖတ္ၿဖစ္ၿပန္ဘူး။
အဲေတာ့၊ဘာလုပ္ေနလဲဆုိေတာ့၊ အရည္္-မရ၊အဖတ္-မရ၊ အလုပ္ေတြလုပ္ေနတာ။
အင္တာနက္၊ထဲ၀င္ပီး၊မသိေသး၊နားမလည္ေသးတဲ့၊အေၾကာင္းေတြ၊၀င္ဖတ္ရင္း၊
ကုိယ့္ကိုနားလည္ေအာင္၊သင္ၿပလမ္းညႊန္ၿပထားတဲ့၊ၿမန္မာဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို၊
ေက်းဇူးတင္ေနမိပါတယ္။မၿမင္ဘူး၊မသင္ဘူးေပမယ့္၊ကြ်န္႔ေတာ့္ရဲ့ဆရာေတြပါ။
သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း၊အခ်ိန္ရရင္၊လုပ္ၾကည့္ပါလား။

ၿမန္မာဘေလာ့ဂ္တခုဘယ္လိုေရးမလဲ

ၿမန္မာဘေလာ့ဂ္ေရးရင္လုပ္ရမယ့္ဟာေတြကို ေအာက္ကဘေလာ့ဂ္ေတြမွာၾကည့္လို႔ရပါတယ္ခင္ဗ်ာ။

http://nyilynnseck.blogspot.com/

http://mghla.blogspot.com/2006/10/eot.html

http://ayechanthu.blogspot.com/
Technorati Profile

Asking comments

မလာခဲ့ႏိုင္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြပါ၊ၾကည့္လို႔ရေအာင္၊ဓါတ္ပံု ၂ပံုတင္ေပးထားတယ္ေနာ္။ကြ်န္ေတာ့္ရဲ့ေရးသားခ်က္ေတြကို၊
ေ၀ဖန္အၾကံေပးၾကပါအံုး၊ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္။အၾကံေပးခ်င္ရင္၊
အဲဒီစာပိုဒ္ေအာက္က၊စာအိတ္ေလးကိုႏွိပ္ရင္ဘဲၿဖစ္ၿဖစ္၊
စာအိတ္ေလးေဘးက၊အစိမ္းေရာင္ေလးနဲ႔ၿပထားတဲ့၊ေနရာေလးကို၊
clickေလးလုပ္ရင္ဘဲ၊ၿဖစ္ၿဖစ္ေ၀ဖန္အၾကံေပးလို႔ရပါတယ္။

About the seminar

ဆရာဦးတင္စိုးက၊ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတကၠသိုလ္မွာ၊သင္ၾကားေပးေနတဲ့၊ဂုဏ္ထူးေဆာင္ပါေမာကၡတေယာက္ပါ။အဲဒီေန႔ကဖတ္္ၾကားသြားတဲ့စာတမ္းကေတာ့၊ No Change No Gain; A Case of Myanmar Agricultural Policies and Strategies ပါ။ၿမန္မာႏိုင္ငံရဲ့စိုက္ပ်ဳိးေရးဆိုင္ရာမူ၀ါဒေတြကို၊ ရွင္းလင္းၿပတ္သားစြာ၊ေၿပာဆုိေဆြးေႏြးသြားႏိုင္တာေတြ႔ရပါတယ္။အဲဒီေဆြးေႏြးခ်က္ေတြေပၚအေၿခခံပီး၊Quantitative Analyses လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ပိုေကာင္းမယ္လို႔၊ထင္မိေၾကာင္းပါ။ဘာဘဲေၿပာေၿပာ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿမန္မာႏိုင္ငံကို၊လက္ရွိအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူေတြအေနနဲ႔ဒီလိုပညာရွင္ေတြရဲ့အခန္းက႑ကို၊ထည့္သြင္းဦးစားေပးစဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ၾကမယ္ဆိုရင္၊စီးပြားေရးဆုိင္ရာdecisionsေတြခ်မွတ္တဲ့အခါမွာ၊အမွားအယြင္းနည္းသြားႏိုင္တယ္လုိ႔၊ထင္မိေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။

Dr.Tin Soe Seminar

ဆရာဦးတင္စိုးစာတမ္းဖတ္ပြဲေန႔က၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတိုက်ဳိၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေနတဲ့ ၿမန္မာေက်ာင္းသားတခ်ဳိ႕ဆံုေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ေန႔ေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဆရာရဲ့presentation ကေကာင္းလြန္းလို႔ လာနားေထာင္တဲ့ၿမန္မာေက်ာင္းသားေတြ အတြက္၊ ဗဟုသုတတိုးပြားစရာၿဖစ္ခဲ့သလို၊ေမးခြန္းေတြလည္းထုတ္စရာၿဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။အဲဒီေန႔ကလာၾကတဲ့၊ ေက်ာင္းသူ၊သားေတြက၊ AoyamaGakuinကမေက်ာ့ေက်ာ့ခိုင္၊Tokyo Universityက၊မအိအိေဆြလွဳိင္၊ကိုမင္းေဇာ္ေထြး၊ကို-----၊ကိုေနမ်ဳိးေအာင္၊Kyusyu Universityက၊ မသီတာေခ်ာလွဳိင္၊နဲ႔ Yokohama Universityက၊မဥမၼာ၀င္းတို႔ပါ။မသီတာေခ်ာလွဳိင္ဆိုရင္၊ ဆရာ့စာတမ္းဖတ္ပြဲကို၊လာနားေထာင္ခ်င္လို႔၊တိုက်ဳိကိုလာခဲ့တာေလ။